Bouwen door te breken

Mijn herstel wordt gekenmerkt door schaamteloos gebruik van alles dat ‘werkt’.

Het systeem dat dat heeft opgeleverd, is een organisch gegroeid bouwwerk van zelfhulpstrategieën, therapieën, discipline en Ausdauer. Het is een houtje touwtje gebouw met gangetjes, kamers, verdiepingen en hele vleugels opgebouwd uit trucs, inzichten, mystiek, elastiek, wijsheid, gaffertape en levensmoed. Sommige muren zijn gegoten in beton, andere delen van het gebouw zijn opgebouwd uit leem en stro. Het is een landhuis met een vestingmuur, een ivoren toren en ontvangstkamers.

Het is schitterend. Het is verschrikkelijk. Het hele systeem is een uitwas van coping strategieën die me heel veel hebben opgeleverd maar als systeem niet meer werken.

Ik verdwaal in mijn eigen oplossingen. Ik dwaal in de gangen, opkamertjes en vlierinkjes van mijn eigen herstel. Het systeem brokkelt af. Al een tijdje. En ik redder. Span een zeil over een lekkend dak. Plak een gescheurde ruit dicht en sluit hele vleugels omdat ze te gevaarlijk worden.

Dit schitterende gebouw heeft zijn tijd gehad. Er was geen bouwplan, er zijn geen fundamenten. Het was een tentenkamp en is uitgegroeid tot een vesting. Een icoon. Te groot en te duur om te onderhouden.

Dus ik ben gestopt met stutten en sta in de regen me af te vragen wat te doen. Afbreken en hergebruiken? Omdraaien en weglopen met lege handen? Ik weet het niet.

Ik kampeer in de grote zaal, heb al afscheid genomen maar ben nog niet weg en kies de middenweg. Ergens halverwege tussen het landhuis en de stad heb ik een stukje grond gevonden dat al bouwrijp is. Perfect voor een klein huisje. Als ik dat zou willen. Ik neem de tijd en begin niet willekeurig met bouwen op dat grasveldje. Er zijn namelijk alternatieven. Ik kan een kamer huren in de stad, uit logeren, een tijdje antikraak of bij een bestaand systeem aansluiten. Ik kan een architect inhuren en uitvoerders of samen met anderen een gezamenlijk systeem neerzetten. Ik hoef niet in mijn eentje een nieuwe structuur op te bouwen … ik kan kiezen.

De grote zaal in het landhuis is droog en dient als overgangsverblijf. De rest van het gebouw heb ik losgelaten. Soort van. Ik heb besloten niet meer te redderen. En dat is niet zonder gevolgen.

Het afbrokkelen raakt, met horten en stoten, in een stroomversnelling. Soms is het systeem even stabiel en soms storten er hele muren in. Gisteren ging het ineens heel snel. Met heel veel geraas stortte de ivoren toren in. Dat deed me verdriet. Veel verdriet. Ik heb goede herinneringen aan die toren.

De ivoren toren als veilige plek is niet meer.

Rotterdam, 19 februari 2016