Laatst kwam ik ergens in een boek weer dat beroemde onderzoek tegen over bejaarden en een plant. Heel kort door de bocht; wanneer bejaarden zorgen voor een kamerplant is hun welzijn groter en overlijden ze minder.

Het is een van die beroemde onderzoeken waar ‘altijd’ naar verwezen wordt, net zoals het gevangenis experiment dat afgebroken is. Wat ik irritant vind aan het kamerplant vs bejaarden onderzoek is dat dit specifieke onderzoek een staartje had dat heel vaak niet verteld wordt.

Hierbij een keer het volledige verhaal.

Alle bejaarde bewoners van een verzorgingstehuis kregen een kamerplant. De ene helft werd verzocht deze zelf te verzorgen (controlegroep 1) de andere helft werd verteld dat het personeel de plant zou verzorgen (controlegroep 2). Na zes maanden was in controlegroep 2 30% overleden en in controlegroep 1 15%.

Dus kwam er een vervolgonderzoek. Een groep vrijwilligers bezocht de bewoners regelmatig. De ene helft (groep 1) kreeg controle over dag en tijd van het bezoek de andere helft (groep 2) niet.

Al na twee maanden was groep 1 gelukkiger en actiever en gebruikte minder medicijnen.

Met andere woorden onderzoek geslaagd en het werd afgesloten en ook de bezoeken van de vrijwilligers werden gestopt. Dat was niet zonder gevolgen de maanden erna was het aantal sterfgevallen in groep 1 onevenredig groot. Uiteindelijk waren de mensen in groep 1 slechter af dan in groep 2.

De moraal? Een gevoel van controle vergroot ons welzijn, het verliezen ervan kan maken dat we slechter af zijn dan de mensen die nooit controle hebben gehad.