Controle, of het gevoel van controle, geeft ons plezier en voorkomt ontevredenheid.

Mensen houden van controle uitoefenen om de activiteit zelf. Dingen veranderen, beïnvloeden, veroorzaken; actief zijn is een natuurlijke behoefte van de mens. Vanaf het allereerste begin hebben we een onstuitbaar verlangen om te doen. Nadat we ontdekken dat we kunnen grijpen, vasthouden en gooien doen we niets anders meer dan grijpen, vasthouden en gooien. We rollen ballen, laten speelgoed onder de tafel vallen (en doen ons eerste wetenschappelijke onderzoek; rapen de volwassenen het speelgoed altijd op?) en keren het bakje vla om boven ons hoofd.

De mens heeft een passie voor controle door doen.

Wanneer, om wat voor reden ook, mensen het vermogen verliezen om controle uit te oefenen worden ze ongelukkig. De wens controle uit te oefenen is zo sterk, en het gevoel van voldoening zo groot wanneer het lukt, dat we vaak doen alsof we het oncontroleerbare kunnen controleren. Mensen hebben het idee dat ze meer kans maken te winnen wanneer ze hun loterijnummer zelf kunnen kiezen.
In het dagelijks leven is je ‘schuldig voelen’ ook een vorm van je controle toe eigenen. Het bijzondere van de illusie van controle die we creëren is niet dat we het doen maar dat de psychologische effecten heel erg lijken op het daadwerkelijke hebben van controle.
De illusie van controle is bijna even positief als controle hebben. Het gevoel controle te kunnen uitoefenen is belangrijk voor onze fysieke en geestelijke gezondheid. Invloed uitoefenen is zinvol, als is het maar zorgen voor een plant; ergens zorg voor dragen maakt ons gelukkig.

Doen dus!