Van initiatiefnemer naar bestuurder

Sommige blogs knal ik er in 1 keer uit, andere vergen denktijd en worden 5 keer opnieuw geschreven. Dit is zo’n tweede blog. Dat komt omdat ik vind dat ik hem moet schrijven maar niet goed weet waar te beginnen…
Misschien bij het moment dat mijn hart 1 slag mistte.

Al jaren leg ik mensen uit dat ‘in de uitvoering’ en ‘in het bestuur’ zitten (van een en hetzelfde project) in de beginfase helemaal niet erg is, maar dat in een latere fase het goed is om die rollen uit elkaar te halen. Dat fondsen en subsidiegevers veel goede redenen hebben om als voorwaarde te stellen dat je die verantwoordelijkheden niet combineert.

Een van die redenen is dat ‘uitvoering’ andere verantwoordelijkheden en inzet vergt dan ‘besturen’. En dat hoewel vertrouwen heel mooi is, het jezelf ‘controleren’ en ‘toezicht houden’ op wat je zelf doet best lastig is.  Zeker wanneer je (een van) de initiatiefnemers bent, het om een bewonersinitiatief gaat, en het (dus) vaak persoonlijk is.
Want ‘persoonlijk’ is voor ons als actieve bewoners een hele belangrijke drijfveer.

Dat weet ik allemaal. En toch heb ik de afgelopen maanden tegen beter weten in te lang uitvoering en besturen gecombineerd. Of beter gezegd: ik ben te lang bezig geweest met de uitvoering loslaten en overdragen en heb mijn bestuurlijke rol niet snel genoeg opgepakt. Ik kon het een pas na het ander.

Pas nu ik me niet meer verantwoordelijk voel voor de uitvoering kan ik me verantwoordelijk voelen voor het geheel. Want een initiatief is meer dan de activiteiten, maar ik kon door de waan van de dag het geheel even niet meer zien.

Het moment dat ik me dit realiseerde sloeg mijn hart 1 slag over …

Want ik WEET dit! Ik leg het andere mensen uit! En toch is het blijkbaar ook voor mij niet vanzelfsprekend dat ik kennis die ik heb als professional meeneem naar mijn rol als initiatiefnemer. En in die ene gemiste hartslag verdiepte zich een berg aan kennis.
Want wat we kunnen als professional is niet automatisch wat we kunnen als actieve bewoner. Het integreren van vaardigheden uit verschillende rollen is niet vanzelfsprekend. En sommige rollen zijn lastig tegelijk te vervullen.

Want ‘de uitvoering’ is de bestaansreden van een initiatief, de valkuil om dat voor te laten gaan op bestuurlijke klussen is reëel. En in die valkuil ben ik dus terecht gekomen.

En waarom was dit een ‘lastige’ blog om te schrijven? Ik denk omdat dat moment dat mijn hart 1 slag miste nog heel dichtbij is. Bloggen over ‘fouten’ die wat verder weg in het verleden liggen vind ik makkelijker. Maar ook omdat ik het zelf een ‘domme’ fout vind. En dat is juist de drijfveer waarom ik vond dat ik de blog moest schrijven, dit is de weerbarstige realiteit van het ‘actieve bewoner’ zijn.

Ondertussen heeft het ZelfregieHuis Delfshaven aan mij een betrokken bestuurder die snapt wat de uitvoering vraagt en dat is mooi. En groei ik rustig door naar een meer ervaren bestuurder die echt betekenis kan hebben.

Deze blog is in mei 2018 gepubliceerd op www.lsabewoners.nl